PROJEKT "Pomóż sztuce - II Teka Drzeworytów Jana Wałacha" 

        Projekt ma na celu zgromadzenie środków na wydanie Teki Drzeworytów Jana Wałacha, w której znajdzie się 10 unikatowych prac artysty, wybranych przez córkę Barbarę Wałach. Będą one drukowana na wysokiej jakości papierze w formacie A3. Świat drzeworytów Jana Wałacha to kraina wypełniona tym, co najbardziej ludzkie - człowiek, natura i jego egzystencja w "małych ojczyznach".

Teka na Jubileusz od

Stowarzyszenia im. artysty Jana Wałacha 

       Rok 2014 jest rokiem jublieuszu 130. urodzin Jana Wałacha - będzie to okazja do promocji twórczości artysty. Wydanie Teki Drzeworytów będzie równie ważnym wydarzeniem wpisującym się w rok jubileuszowy. Premiera Teki planowana jest podczas II Nocy Muzeów u Wałacha w Istebnej, 2.05.2014 r.

 KILKA SŁÓW O JANIE

        Jan Wałach urodził się w 1884 roku. Był malarzem, grafikiem i rzeźbiarzem, pasjonującym się muzyką i poezją, poszukującym sensu człowieczeństwa w tym, co człowiekowi najbliższe - dom, rodzina, otaczający krajobraz, ludzie i kultura, w której żyje. Pochodził z rodziny górali beskidzkich z Istebnej. Uczył się rzeźby w Szkole Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, a następnie studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Był uczniem Józefa Mehoffera, Juliana Fałata, Ferdynanda Ruszczyca, Jana Stanisławskiego. Dzięki stypendium ASP studiował w prywatnej Academie Julien w Paryżu i w paryskiej Ecole de Beaux Arts w pracowni francuskiego malarza Fernanda Cormona (jego uczniami byli również (Henri Marret, Henri Matisse, Henri de Toulouse-Lautrec, Vincent van Gogh). Studencki czas pozwolił mu na artystyczne podróże, odwiedził Rzym, Padwę, Asyż, Norymbergę i Pragę. Do Istebnej wrócił w 1911 roku. Podczas I wojny służył w wojsku austriackim jako malarz i medalier, rysował mapy, malował portrety żołnierzy i obrazy z pola walki, jednocześnie przemierzając z 100. Pułkiem Ziemi Cieszyńskiej niemal cały łuk Karpat. Po wojnie został odznaczony złotym krzyżem zasługi z koroną za waleczność. 

         Debiutował wystawą rysunku w 1904 r. w Mińsku. "Odkryty" i systematycznie promowany przez swego długoletniego mecenasa, Jerzego Warchałowskiego, wystawiał później swe prace na wystawach zbiorowych w Krakowie, Katowicach i Warszawie. Znaczny rozgłos, również ze względu na całą gamę bardzo zróżnicowanych recenzji, przyniosła mu zorganizowana w 1934 r. pod protektoratem wojewody śląskiego Michała Grażyńskiego, wystawa indywidualna w Kamienicy Baryczków na Rynku Starego Miasta w Warszawie. 

Fotografia archiwalna ze zbiorów Muzeum Jana Wałacha w Istebnej. 

Podczas kręcenia filmu dokumentalnego "Artysta spod Złotego Gronia" reż. Norbert Boronowski, Hanna Suchorabska - 1974 r. 

Twórczość Jana Wałacha zbliżona jest do tradycji naturalizmu, który rozwijał się od połowy XIX w. Cechują ją dążenie do skrupulatnego przedstawienia obserwowanej rzeczywstości, ale bez prób pokazywania ciemnych stron życia - całość jest zharmonizowana, pełna spokoju i równowagi pomiędzy przyrodą a pracą. Wałach korzystał ze studiów natury i tworzył uporządkowane kompozycje. Michał Asak-Japołł pisał, że precyzyjność linii w jego pracach ma genezę w rzeźbie, której uczył się w Zakopanem. 

Rodzimy Beskid Śląski był dla artysty źródłem inspiracji, z którego czerpał pełnymi garściami - pejzaż, kultura, zwyczaj, człowiek i rzeczywistość minionego czasu zostały utrwalone w akwareli, rysunku, rzeźbie, gwaszu i drzeworycie. 

W 1932 roku zajął się drzeworytem, a pierwszych wskazówek udzialali mu Władysław Skoczylas i Stanisław Ostoja-Chrostowski. Drzeowryt Wałacha to misterne prace o niezwykłych kompozycjach. Prace pojawiały się na ekspozycjach zagranicznych w Paryżu, Londynie, Amsterdamie, Ottawie, Chicago i Nowym Jorku. W 1937 r. właśnie za drzeworyt otrzymuje brązowy medal na Miedzynarodowej Wystawie Drzeworytów w Paryżu. Do dnia dzisiejszego zachowało się 260 desek drzeworytniczych. 

Po II wojnie nadal mieszkał i tworzył w Istebnej. Tworzył do 95 roku życia, zmarł w 1979 r.

Nigdysiejsze atelier malarskie - na Andziołówce - jest obecnie Muzeum Biograficznym Wałacha, które prowadzi jego córka, artystka-konserwator zabytków Barbara Wałach. Prace artysty znajdują się w zbiorach między innymi Muzeum Narodowego w Warszawie i Muzeum Śląskiego w Katowicach oraz prywatnych zbiorach w kraju i na świecie.

MUZEUM JANA WAŁACHA DZIŚ

Pracownia zbudowana została w 1922r. z belek świerkowych, wysoka, przestrzenna, za życia artysty służyła jako atelier malarskie. Usytuowana na skraju polany, ukwiecona polnymi kwiatami i otoczona wysokim świerkowym lasem. Wnętrze zajmują sprzęty, sztalugi, a co najważniejsze prace artysty: obrazy olejne, rysunki, gwasze, grafiki o różnorodnej tematyce: pejzaże, portrety, kwiaty, martwe natury oraz kompozycje religijne od 1902 roku do 1979 roku. 

W odległości 40 metrów od pracowni stoi drewniany dom rodzinny Jana Wałacha. Pierwotnie pochodził z 1853r. Przebudowany w 1912r. o konstrukcji zrębowej, dach kryty gontem z charakterystycznym "wolim oczkiem" i przyczółkami "kozubkami" w szczytach. Całość tego terenu włącznie z budynkami wpisana jest w rejestr zabytków architektury drewnianej.

Od 2008 przy muzeum działa Stowarzyszenie im. Artysty Jan Wałacha pozyskuje środki na wydarzenia kulturane, publikacje promujące twórczość artysty. W ciągu roku organizujemy dwa wydarzenia przyciągające liczne grono odbiorców, tj. Noc Muzeów oraz Spotkania Integracyjne Artystów im. Jana Wałacha.

Nad spuścizną artysty czuwa córka Barbara Wałach. Muzeum nie ma swoich pracowników, wszelkie działania mają charakter charytatywny. 

Zobacz reportaż TVP [kliknij]

Znajdziesz nas tu:

na stronie: www.janwalach.pl 

na Facebooku: www.facebook.com/ArtystaJanWalach