Marzysz o podróży do Hiszpanii? A może już tam byłaś lub byłeś?

Na rynku jest wiele przewodników o Hiszpanii, nie chciałam pisać kolejnego. Postanowiłam więc stworzyć trylogię poświęconą hiszpańskim miastom, aby ukazać prawdziwą Hiszpanię, o fascynującej kulturze i tradycjach, taką, jakiej nie można poznać z przewodników. Aby lektura była przyjemniejsza, bohaterami powieści uczyniłam młodych Polaków, którzy spędzają w Hiszpanii kilka miesięcy, poznając kraj i ludzi oraz przeżywając burzliwą miłość. Na kartach powieści spotkasz ciekawe fikcyjne i historyczne postaci, zwiedzisz niezwykłe miejsca i pośmiejesz się, czytając zabawne anegdoty.

Jeśli planujesz podróż do Hiszpanii, lektura powieści pozwoli Ci się lepiej przygotować do wyjazdu, dostarczy różnych praktycznych wskazówek, podpowie, co zobaczyć, jak spędzić czas… Jeśli już znasz ten kraj, czytając powieść przypomnisz sobie wrażenia z pobytu w tym niezwykłym kraju i może dowiesz się czegoś nowego.

A wszystkim, którzy sięgną po książkę, dostarczy ona wzruszeń i pozwoli miło spędzić czas.

* * *

Fragment powieści (wersja rozszerzona jako PDF)

I
W środku burzy, na czubku topoli

„WOL-NA, WOL-NA, WOL-NA” wystukiwały koła pociągu, który powoli opuszczał dworzec we Wrocławiu. Na peronie kilkanaście osób odsunęło się już od torów i teraz szły powoli w kierunku schodów, po raz ostatni machając ręką na pożegnanie. Gosi nie żegnał nikt. Gdy pociąg ruszył, odetchnęła z ulgą, do końca nie wierząc, że nikt jej nie zatrzyma, nikt nie wejdzie do przedziału, mówiąc „Zbieraj swoje rzeczy, wracamy do domu”.

Siedziała przy oknie, a zanim pociąg wyjechał z ciemnej hali, przez chwilę przyglądała się swojemu odbiciu w szybie. Patrzyły na nią szare oczy w drobnej twarzy, otoczonej jasnymi kręconymi włosami. Małe usta były lekko zaciśnięte, napięcie jeszcze nie całkiem minęło. Kiedy odwracała głowę od okna, błysnął złoty kolczyk, prezent od rodziców na osiemnaste urodziny, a także obiekt zazdrości koleżanek z klasy.

Pociąg nabierał stopniowo coraz większej prędkości, a kiedy więcej światła wpadło do przedziału, rozejrzała się dookoła, przyglądając się współpasażerom. Przy drzwiach przedziału usiadł mężczyzna w średnim wieku, starannie ostrzyżony, wyglądał na urzędnika udającego się w delegację. Cały czas przeglądał jakieś papiery, które wyjął z teczki. Miejsce naprzeciwko Gosi zajęła starsza pani, może w wieku jej matki, w ciemnej garsonce i włosach spiętych w mały kok, która wyjęła z torby kilka kolorowych czasopism, otworzyła jedno i skupiła się na lekturze. Obok niej para elegancko ubranych młodych ludzi rozmawiała cicho, trzymając się za ręce. „Pewnie jadą w podróż poślubną. Paryż to takie romantyczne miejsce” – pomyślała. Przypomniała sobie, jak jej nauczycielka francuskiego, zwana przez klasę Madame Ivonne, pokazywała im pocztówki, które przywiozła ze stażu w stolicy Francji. Uczniowie z uwagą oglądali kartki, a potem przekazywali je sobie między ławkami, słuchając opowieści nauczycielki. Gosię nie interesowały monumentalne budowle, Luwr, Panteon ani Łuk Triumfalny, natomiast w skupieniu przyglądała się wąskim uliczkom i małym placykom, gdzie przy stolikach siedzieli ludzie pogrążeni w rozmowie. Ubrani byli inaczej i wyglądali inaczej. Byli radośni i beztroscy, a przynajmniej tak się Gosi wydawało. Niedługo miała się sama przekonać, czy tak było naprawdę.

Gosia usiadła wygodnie na swoim miejscu i znowu spojrzała przez okno. Dzień był pogodny, na błękitnym niebie nie widać było żadnej chmurki. Wzdłuż torów ciągnęły się pola, na których stały snopy zboża, czasem na skraju zielonego lasu dostrzegała stadka saren, obojętnie przyglądały się toczącym z hałasem wagonom. Nadal trwały żniwa: niekiedy na polach widziała sunące wolno kombajny, a za nimi w dość dużej odległości spacerowały bociany. „A ja przecież jadę” – uśmiechnęła się do siebie, przypominając sobie przesąd, według którego pierwszy ujrzany w danym roku bociek kroczący po łące zapowiadał pozostanie na miejscu, natomiast widok lecącego bociana miał zwiastować podróż.

„Jednak się udało. Ale ja nie wrócę, jak Małgorzata”

KANGUR W MADRYCIE
to druga część trylogii poświęconej hiszpańskim miastom (León, Madryt, Barcelona).

Bohaterką „Kangura w Madrycie” jest Gosia, młoda Polka, która w czasach komunizmu postanawia wyjechać na Zachód, by uciec od rodziny. Dręczona przez matkę, bez wsparcia ze strony ojca, po ucieczce z Polski brata wyjeżdża do Francji, aby tam rozpocząć nowe życie. W czasie podróży pociągiem wspomina swoje dzieciństwo.

W drugiej części Gosia odnajduje brata, który pomaga jej znaleźć pracę w Madrycie, gdzie poznaje Polkę Martę, Luisa i wiele innych ważnych osób. Mimo że ma problemy z pracą, nie chce wracać do Polski, gdzie właśnie wprowadzono stan wojenny. Jest zadowolona z kursu języka hiszpańskiego, na który chodzi, ale przede wszystkim nie chce się rozstać z mężczyzną, w którym jest zakochana.

* * *

Powieść może zainteresować młodych ludzi, którzy nie pamiętają „komuny”, a starszym przypomnieć czasy ich młodości. Śledząc losy Gosi, Czytelnik ma okazję poznać skomplikowane relacje międzyludzkie, a także odkryć prawdziwe oblicze Madrytu. Mimo że jest on stolicą Hiszpanii, większość polskich turystów jako cel swojej podróży wybiera miasta nad Morzem Śródziemnym. Być może ta powieść zachęci ich do zwiedzenia „miasta kotów” (powieść wyjaśnia, skąd wzięło się to określenie).

Manuskrypt powieści jest ukończony, a dzięki uprzejmości Wydawnictwa przeszedł też już wstępny proces redakcji i korekty. Celem kampanii jest zebranie środków na:

• ostateczną redakcję i korektę tekstu,
• skład i łamanie,
• druk,
• dystrybucję,

a także na opłacenie kosztów projektu (prowizje serwisu i operatora płatności).

Cel finansowy kampanii to 4500 zł, a ewentualna nadwyżka zostanie przeznaczona na wydanie ostatniej części trylogii.

Nagrodą jest oczywiście sama powieść. Ponadto, w zależności od kwoty, którą zdecydujesz się wpłacić, proponuję - w różnych zestawach – pierwszą część trylogii, „Miasto niebieskich witraży”

mój albumik „Zobacz to we Wrocławiu”,

oraz „Wrocław. Przewodnik dla dużych i małych”.

Anna Wawrykowicz

Z urodzenia wrocławianka, z wykształcenia hispanistka, z zamiłowania podróżniczka i fotografka. Jest autorką kilkunastu podręczników do nauki języka hiszpańskiego oraz kilku książek o Wrocławiu. „Miasto niebieskich witraży”*, jej pierwsza powieść, ukazała się w 2017 roku.

* wywiad w Radio Kultura | opinie czytelników | recenzja powieści (s. 24)

Wrocławskie Wydawnictwo EMKA

Jedyne ryzyko wiąże się z wystąpieniem sytuacji niezależnych od Zespołu, dotyczących np. opóźnień w druku.