Czy zastanawialiście się kiedyś, co by się stało, gdyby pod Waszymi drzwiami czaił się morderca? Co byście wtedy zrobili? Czekalibyście na pomoc, krzyczelibyście "pomocy!", czy sami byście się bronili...? 

Nie ważne czy jesteś kobietą, czy mężczyzną, masz 15 czy 60 lat, mieszkasz na wsi czy w mieście. Do każdego z nas pewnego dnia może przyjść ktoś, kto będzie chciał zrobić nam krzywdę. Czas reakcji policji na zdarzenie wg analiz przeprowadzonych w Komedzie Głównej Policji jest większy dla terenów wiejskich niż 12 minut, a dla terenów miejskich niż 10. Do tego należałoby dodać jeszcze czas potrzebny do wykręcenia numeru i zgłoszenie dyspozytorowi o zaistniałym zagrożeniu. Myślicie, że napastnik będzie czekał spokojnie, aż sobie podzwonicie? Oj chyba nie...

Celem projektu jest stworzenie w pełni profesjonalnego filmu, z fabułą mającą za zadanie uświadomić społeczeństwu zagrożenia wynikające z sytuacji,  kiedy ktoś chciałby wtargnąć do naszego domu bez naszego zaproszenia. Film nawoływać będzie do zaopatrzenia się w dowolną broń mogącą uchronić nas przed skutkami napaści na nasz domowy mir.   

Nazywam się Adam Godlewski. Z wykształcenia jestem aktorem i na co dzień pracuję w jednym z krakowskich teatrów. W wolnych chwilach studiuję na Uniwersytecie Śląskim na Wydziale Radia i Telewizji na kierunku Organizacja Produkcji Filmowej i Telewizyjnej. 

Sama historia i temat mojego filmu inspirowana jest wydarzeniami z mojego dzieciństwa, kiedy to w wieku około 8 lat do mojego domu wtargnął naćpany mężczyzna i sterroryzował moją rodzinę odmawiając opuszczenia mieszkania. Naszczęście cała historia skończyła się bez uszczerbku na zdrowiu któregokolwiek z domowników, jednak od tamtej pory mój tata trzyma przy drzwiach wytłoczony przez siebie mały kij do baseballa, będący od lat w gotowości do użytku. Mam nadzieję, że nigdy mu się już nie przyda. Film ma za zadanie uczulenie widzów na podobne wydarzenia i zachęcić do przygotowania sobie odpowiedniego narzędzia na wypadek podobnych i gorszych pomysłów, nie tylko naćpanych szaleńców.  

Zapraszam do wsparcia projektu i udziału w realizacji pierwszego w pełni profesjonalnego filmu nawołującego do zaopatrzenia się w broń przeciwko szaleńcom mogącym zakłócić nasz domowy spokój. 

O czym będzie opowiadał film?

Film będzie przedstawiał sytuację, w której zamaskowany mężczyzna obserwując późnym wieczorem przez okno kuchenne w domu jednorodzinnym krzątającą się po kuchni kobietę, wyobraża sobie jak robi jej krzywdę, gwałcąc ją i mordując.  Na ekranie widzimy jednocześnie: w pierwszym planie profil zamaskowanej twarzy bohatera obserwującego dom, a w drugim okno kuchni, po której krząta się kobieta. Rozhuśtane ujęcia przebijające główny kadr filmu na zasadzie krótkich błysków, migawek przedstawiają wyobraźnię mordercy, który dopuszcza się zbrodni. Oko kamery, filmującej realny świat prowadzone wzrokiem bohatera, dociera w końcu do furtki od ogrodzenia z przykręconą tabliczką z napisem "Mam broń i nie zawaham się jej użyć, w obronie własnej, mojej rodziny i mojego mienia". Kamera znów pokazuje naszego bohatera, który czyta tabliczkę, a który po chwili odwraca głowę w kierunku następnego domu i odchodzi. Kolejny obraz przedstawia z perspektywy oczu ofiary zakrwawioną dłoń trzymającą telefon z wybranym numerem 112 oraz w drugim, niewyraźnym planie, sylwetkę postaci, która przez chwile stoi wpatrując się w kobietę, a następnie wychodzi z pomieszczenia. Pojawia się plansza informacyjna zachęcająca do refleksji i zabezpieczenia swojej rodziny, mienia i zdrowia. Film wraca do ujęcia, widzianego z perspektywy ofiary, w którym na przedmiotach i meblach znajdujących się w pomieszczeniu odbiją się teraz niebieskie światła policyjnych kogutów. W kolejnym ujęciu kamera pokazuje te samą kobietę, którą obserwował morderca, wabioną niebieskim policyjnym światłem podchodzącą do okna, aby sprawdzić co się dzieje na sąsiednim podwórku.
   

Ale najlepiej przedstawi to chyba Storyboard: 
(rys. Izabela Makocka)

Ujęcie pierwsze: 
Krzątająca się po kuchni kobieta. W tle słychać płynącą z radia taneczną, pozytywną muzykę. W kadrze rama okna.

c.d. ujęcia:
Kamera powoli oddala się od okna do momentu, aż w kadrze pojawi się ogrodzenie. Następnie obraz wędruje wzdłuż płotu i najeżdża na profil obserwującego kobietę mężczyznę.

Ujęcie z wyobraźni:
W trakcie najazdu kamery na głowę obserwującego, pojawiają się krótkie szybkie ujęcia symbolizujące wyobraźnię mężczyzny, w których dopuszcza się on zbrodni. 
- wkroczenia z impetem do mieszkania,

c.d. ujęcia z wyobraźni:
- rzucania kobietą o meble, bicia jej i poniewieranie.

c.d. ujęcia z wyobraźni:
Kobieta w drodze desperacji szuka ratunku chwytając za nóż kuchenny, niestety sama się przy tym kaleczy. 

c.d. ujęcia z wyobraźni:
Kobieta chwytając resztkami sił za telefon wystukuje numer 112. Mężczyzna finalizuje swój plan wyciągając w jej kierunku nóż. 

c.d ujęcia z rzeczywistości:
Kiedy ujęcie przemieści się na drugą stronę głowy mężczyzny, spostrzega on przykręconą do płotu tabliczkę. 

c.d ujęcia z rzeczywistości: 
Zbliżenie na tabliczkę.

c.d ujęcia z rzeczywistości:
Powrót ujęcia do mężczyzny. Mężczyzna po przeczytaniu informacji na płocie raz jeszcze spogląda na kobietę, a następnie odwraca głowę w kierunku innego domu i odchodzi.

Ujęcie drugie:
Na ziemię pada zakrwawiona ręka widziana z perspektywy kobiety, trzymająca telefon z wybranym numerem 112. Z głośnika słychać nawoływania operatora Centrum Powiadamiania Ratunkowego. W tle, w drugim planie widoczne nogi mężczyzny. 

Plansza informacyjna przeczytana przez lektora, w tle słychać sygnał rozłącznego połączenia.
"Czy zastanawiałeś się kiedyś, co by się stało gdyby pod Twoimi drzwiami czaił się szaleniec? Co byś wtedy zrobił? Czekałbyś na pomoc? Krzyczałbyś "pomocy!"? Czy sam byś się bronił? - pomyśl o tym i zadbaj o swoje bezpieczeństwo."

Ujęcie trzecie:
Powrót do ujęcia drugiego. Brak widocznych nóg oprawcy w drugim planie, W całym pomieszczeniu wyraźnie odbijające się niebieskie koguty policyjnych radiowozów. 

Ujecie czwarte:
Do okna podchodzi kobieta z pierwszego ujęcia. Z zainteresowaniem sprawdza co wydarzyło się na sąsiednim podwórku. Na twarzy kobiety odbijają się niebieskie światła policyjnych kogutów. 

Film w swoim przesłaniu ma zachęcić mieszkańców domów jednorodzinnych i mieszkań w bloku do zabezpieczenia siebie i swojej rodziny poprzez uzbrojenie się w narzędzie do obrony własnej. Na tabliczce znajdować się będzie napis "Mam broń i nie zawaham się jej użyć w obronie własnej, mojej rodziny i mojego mienia". Widz oglądając film powinien uświadomić sobie potrzebę zabezpieczenie swojego zdrowia i życia poprzez przygotowanie odpowiedniego narzędzia, w odpowiednim dla siebie miejscu tak, aby w razie napadu nie być bezbronną ofiarą szaleńca.

Podąłem się zadania stworzenia krótkometrażowego filmu o charakterze społecznościowym, który chciałbym zrealizować z pełnym profesjonalnym zapleczem reżyserskim, operatorskim, aktorskim, kaskaderskim  i technicznym. Do wykonania tego zadania niezbędne są środki finansowe opiewające na kwotę ok. 5000zł. Wynika to ze wstępnego kosztorysu stworzonego po rozpoznaniu rynku. Koszt najmu lokacji, wypożyczenia sprzętu z obsługą, wynagrodzenie dla operatora, aktorów, przygotowania scen kaskaderskich, koloryzacji, montażu, udźwiękowienia oraz koszt rekwizytów, które podczas kręcenia ulegną zniszczeniu. 

Liczę jednak, że uda mi się się przekroczyć zaplanowaną kwotę, co umożliwi mi jeszcze bardziej zwiększy profesjonalizm i jakość filmu, a w przypadku znaczącego przekroczenia kwoty środki zostaną przeznaczone na kolejny projekt o podobnej tematyce. 

Za każde oferowane wsparcie nie pozostaniemy obojętni. Oto lista przewidzianych podziękowań w formie nagród za wsparcie projektu:

Umieszczenie imienia i nazwiska wspomagającego w przewijanych napisach końcowych.

Naklejka z tabliczką informacyjną o posiadaniu broni.

Plakat z filmu.

Zdjęcia z planu zdjęciowego.

Płyta z filmem.

Kubek z tabliczką informacyjną o posiadaniu broni.

Płyta z filmem i wydrukowanymi w środku imiennymi podziękowaniami.

Koszulka z tabliczką informacyjną o posiadaniu broni.

Tabliczka informacyjna do przykręcenia na płot z informacją o posiadaniu broni.

Zaproszenie na oficjalna premierę filmu.

Wyczytanie imienia i nazwiska na premierze filmu.

Roczny dwuosobowy karnet na wszystkie spektakle w Teatrze Bez Rzędów.

Wideo z imiennym podziękowaniem od twórców filmu.

Umieszczenie imienia i nazwiska w informacji na końcu filmu na indywidualnej planszy.

Umieszczenie logo lub imienia i nazwiska z przodu filmu.

Nazywam się  Adam Godlewski, ukończyłem Akademię Teatralną w Warszawie na WSL w Białymstoku, studia podyplomowe w Katedrze Dramatu i Teatru, Instytutu Teorii Literatury, Teatru i Sztuk Audiowizualnych na kierunku: zarządzanie kulturą, aktualnie jestem na trzecim roku Organizacji Filmowej i Telewizyjnej wydziału Radia i Telewizji na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.  Od 2011 roku pracuje=ę w Teatrze Groteska w Krakowie jako aktor. Kraków to również Teatr Bez Rzędów gdzie jestem jednym z założycieli sceny przy Krakowskiej 13. Moją pasją od zawsze był film i teatr, ale przede wszystkim szeroko rozumiana sztuka organizacji wydarzeń kulturalnych.

W projekcie wspierać mnie będą profesjonalni aktorzy, operatorzy oraz pozostali realizatorzy, z którymi na co dzień współpracuję w ramach codzienności zawodowej. 

Ryzyko istnieje zawsze, w tym przypadku jednak tylko takie, że nie uda mi się zebrać wystarczającej kwoty, aby zrealizować ten projekt. Kiedy uda mi się zebrać wystarczającą ilość pieniędzy film powinien pojawić się najpóźniej do końca czerwca.