Kilka lat temu, na przekór całemu światu, ale w zgodzie ze sobą, postawiłem sobie za cel zbudować zupełnie niespotykany w driftingu samochód. Driftowóz przygotowany pod konkretne wymagania, optymalny i jednocześnie oryginalny. Samochód dający mi szansę na rywalizację z najlepszymi drifterami w Europie. Tak powstał dysponujący  ponad 800KM, 940Nm przy 1240kg wagi -  Opel GT "MayBug". 

Project Troublemaker: Trela’s 2JZ Opel GT - Part I - materiał z budowy
Project Troublemaker: Trela’s 2JZ Opel GT - Part II - materiał z budowy

Ile trudności, braków budżetowych i przeciwności losu pokonaliśmy wspólnie z moim zespołem, aby samochód uzyskał optymalną sprawność wiemy tylko my i nasi najwierniejsi fani, śledzący od lat rywalizację driftingową w Europie.  

Nie było łatwo i wielokrotnie nie było miło, ale nagroda była warta swojej ceny. Powstał samochód z pasji. Nietuzinkowy i jedyny w tej specyfikacji na świecie, którym od 2013 roku z powodzeniem rywalizuję startując w całej Europie. 

Do pechowego 9 czerwca... 

Podczas ostatnich zawodów, a dokładniej podczas pierwszych treningów Drift Masters Grand Prix w Płocku, pechowa awaria spowodowała, że samochód uderzył z całym impetem w ustawione na krawędzi toru betonowe zapory. Piszę o tym w trzeciej osobie, bo mój udział w tym zdarzeniu ograniczył się do roli Crash Test Dummies. Kawałek gumy poderwanej przez przednie koło dostał się pod pasek wspomagania kierownicy i zrzucił go pozbawiając mnie kontroli nad autem. Niestety wszystko to wydarzyło się w najbardziej niebezpiecznej strefie na torze - na łączeniu betonowych bloków, przy strefie wjazdu na trasę. Samochód czołowo, z prędkością około 80km/h wbił się w betonowe bandy, które przesunął, a następnie w barierki ogradzające tor. Na odcinku niespełna dwóch metrów wytraciłem całą prędkość.

Nie mam filmiku z tego przejazdu. Pewnie wart byłby dziś tysięcy wyświetleń na YouTube. Nie planowałem na pierwszym tego dnia treningu stawiać na szali swojego zdrowia i budowanej z uporem godnym lepszej sprawy kariery. Niemniej jednak stało się. Rajdowe i driftingowe doświadczenie nauczyło mnie, że motorsport jest nie tylko brutalny i bolesny, ale i niewdzięczny. 

Moja szalona natura nie pozwala mi jednak odwiesić kasku na kołku i odłożyć kombinezonu do szafy. Mam jeszcze sporo do udowodnienia, a pierwszym krokiem do tego jest odbudowa auta.

Pierwsza (i jedyna, bo kolejne nie były potrzebne) analiza strat przytłoczyła. Do sezonu 2017 i tak przystępowaliśmy ryzykując. Zwycięstwo w cyklu Drift Masters Grand Prix podczas zawodów na torze Nürburgring, po którym awansowałem na pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej, pozwoliło nam odetchnąć, przegrupować siły i zaplanować kolejne starty. Trening w Płocku wstrzymał nam dech...

Tragiczne? Smutne? Demobilizujące? Szczęśliwe, bo pomimo niebezpiecznej sytuacji, która miała miejsce mam szansę odbudować samochód.
Takiej okazji się nie marnuje! Będąc na dnie, postanowiłem się od niego...odbić.

Plan jest ambitny, ale nie niemożliwy. Jeszcze w lipcu chcę wrócić do rywalizacji w najlepszych ligach krajowych i europejskich. Znów rzucam wszystkie siły na szalę i ruszamy do pracy. Nie mam mowy, aby bez walki odpuścić tak obiecujący sezon. To nie leży w mojej naturze.
Żeby to było jednak możliwe musimy postawić MayBug'a na koła. Tym razem nie wystarczy do tego tylko nasz Team. 

Straty w aucie? Łatwiej wymienić to co nie zostało uszkodzone. Nie ma szans na reanimacje nadwozia, ponad 80% elementów zawieszenia idzie na złom. Uszkodzona turbosprężarka i felgi to tylko kosmetyka w ogromie niszczeń. Wszystko, na co przez lata odkładaliśmy i co budowaliśmy zamieniło się w pył. 

Czeka nas więc odbudowa, której ciężaru nie jesteśmy w stanie ponieść samodzielnie.  

Nie raz zdarzało nam się zjeżdżać z toru z uszkodzonym samochodem. Nie tylko MayBug, ale i Nissan (moje poprzednie auto, również zbudowane samodzielnie) parę razy wracał na lawecie do domu. Nie raz walnie przyczyniałem się do tych strat. Nigdy jednak, tak jak i dziś, nie narzekaliśmy na swój los. Zawsze 110% procent, zawsze walka w pełnym ogniu, do ostatniej, nawet pożyczonej opony.
Przed każdym sezonem, przed każdymi zawodami i w ich trakcie, a także po każdym „dzwonie”, na każdym etapie kariery swoje auta przygotowywałem i przygotowuje do startów samodzielnie. Od kilku lat wciągam w ten „obłęd” grupę przyjaciół. Zarywamy noce, święta świętujemy w garażu, a słowa "wakacje" szukamy w słowniku wyrazów obcych. Tylko jakimś niespotykanym cudem łączymy pracę zawodową i życie rodzinne z motorsportowym obłędem. I choć pasje kosztują, poświęcamy się im całkowicie. 

Tym razem jednak rzeczywistość, bilans strat i arkusz kalkulacyjny przygniótł nasze możliwości. Nie wystarczą same chęci i ręce do pracy oraz odłożone na czarną godzinę środki. 

Rozbiliśmy już "wszystkie świnki skarbonki" i o ile nie brakuje nam zapału i wiedzy, o tyle bez brakującego budżetu nie jesteśmy w stanie wejść w posiadanie niezbędnych części. Nie wszystko możemy zorganizować we własnym zakresie. Zbilansowaliśmy się.
Jeśli uda się zgromadzić środki finansowanie wszyscy, którzy mnie znają wiedzą, że zrobię z niego właściwy użytek. Jeden żółty Opel GT już nie może się doczekać, aby wjechać na tor! Zapamiętajcie to zdjęcie!

"Budę" mamy! Aktualna baza nadaje się tylko do pocięcia i zezłomowania. Zanim jeszcze po wypadku przestała boleć mnie szyja i kręgosłup, "wyrwałem" trzymane na lepsze czasy w garażu nadwozie. Wymaga dużo pracy, a deadline goni.
Dajcie nam szansę, aby nowy MayBug wyjechał na tor równie silny co jego poprzednik. Dzięki Waszej pomocy możemy wrócić do rywalizacji już w lipcu. Zawody w Toruniu na Motoarenie, start na torze w Rydze i Sienna...nie mogę tego odpuścić!

Ważna jest dla mnie możliwość podziękowania każdemu, kto pomoże mi wrócić na tor i do rywalizacji. Dlatego też, każdemu, kto zainteresował się naszym projektem dziękuję już dziś. Bez względu na to, czy wspomógł nas finansowo, podlinkował kampanię, czy wsparł nas dobrym słowem. 

Nie zabraknie dla Was podziękowań w naszych materiałach. Nie zapominamy o dobrych uczynkach. Nie sposób wymienić wszystkich, którzy wspierali mnie i mój zespół od pierwszych chwil po tym pechowym wydarzeniu. Dla Was wielkie Dzięki! Zapewniam, wyjedziemy w tym sezonie pomieszać szyki w naszych krajowych i zagranicznych ligach!

Dla wszystkich, którzy zechcą "utuczyć" MayBuga, przygotowaliśmy pakiety nagród. Jesteście częścią naszej pasji, chcemy się więc nią z wami dzielić. Dlatego żadne wsparcie nie pozostanie dla nas anonimowe. 

Mamy dla Was koszulki, czapki, zdjęcia i karty. Mamy zaproszenia na co-drive. Obiecuję zrealizować go moim nowym driftowozem, który wspólnie odbudujemy.

Paweł Troll Trela to jeden z najlepszych i najbardziej popularnych drifterów w Europie. Weteran polskiej sceny driftingowej, przez zagraniczych komentatorów okrzyknięty „Polish Legend”. Licencjonowany kierowca rajdowy, drifter, utalentowany multimedalista Mistrzostw Polski, który energicznie buduje swoją karierę oraz pozycję na arenie europejskiej. Troll jest Mistrzem Polski sezonu 2016 i 2011, V-ce Mistrzem Polski 2009 i 2012 oraz czwartym zawodnikiem międzynarodowej ligi Drift AllStars w sezonie 2013 i trzecim Eastern Europe Drift Championship w 2014. 

Trela to prawdziwy podróżnik, który nie boi się wyzwań i walki z nowymi rywalami. Podczas swoich zagranicznych startów przeciera szlaki dla polskich drifterów. Jego wyczyny śledzili na żywo kibice w Irlandii, Wielkiej Brytanii, Danii, w Niemczech, na Węgrzech, we Włoszech, w Rumunii, na Ukrainie, Białorusi, Litwie i Łotwie. 
Paweł to także utalentowany konstruktor i specjalista w przygotowywaniu samochodów do sportu. Jest twórcą jednego z najbardziej kultowych Nissanów S13 na polskiej scenie driftingowej. W sezonie 2013r. zadebiutował w jedynym w swoim rodzaju, samodzielnie zbudowanym Oplu GT. Dziś unikatowy MayBug 800KM to jeden z najszybszych i nieprzewidywalnych dla przeciwników samochodów startujących w Europie (edit.i wciąż będzie!)

TEAM TRELA

Kasia Michnowska (Team Manager)

Rafał Jechna (Pierwszy Mechanik)

Łukasz Kaliszewski (Spotter)

Adam Andrzejewski (Mechanik)

Czy może się nie udać? Kilka lat temu, budując Opla, a później nim startując słyszałem co chwila: to nie będzie jeździć - jeździło, to nie będzie się prowadzić - prowadziło się (tylko trzeba umieć), to nie będzie wygrywać - wygrywało. Powtórzę nie było łatwo, ale było warto!

Nie wierzę, że odbudowa się nie uda. Jedyne co może się wydarzyć, to jej przedłużenie w wyniku braku środków. Jeśli nie powstrzymała mnie betonowa banda, nic mnie nie powstrzyma. Z rywalizacji sportowej będę odchodził na własnych warunkach i nie tym razem.
Zapraszam więc do co-drive za mną w tym przejeździe!

#staystrong #stayunstoppable #stayunique #wearetrelaholics