Podjęliśmy decyzję o zamknięciu zbiórki. 

Moi drodzy, przez to, co dzieje się obecnie na Ukrainie, w Chinach i nie tylko, okazało się, że nasze wyceny, na których oparliśmy zbiórkę, są mocno zaniżone. W poprzedni poniedziałek dostałem informację, że już sam wydruk będzie droższy o 60%, a w czwartek (kiedy wiadomo, co się stało) - że praktycznie o ponad 120 - 130%, co spowoduje, że pieniądze ze zbiórki nie wystarczą, by pokryć koszt druku ufundowanych podręczników. Dlatego też zamykamy zbiórkę. Na jakiś czas. Mamy jakieś 80% podręczników gotowych, tylko czasem musimy przerobić słownictwo. Piotr cały czas tłumaczy podręcznik, a razem z Kornelem tworzy podręcznik z przygodami. 

Postanowiliśmy, że wrócimy, tym razem z czarno białymi podręcznikami, ale oczywiście w twardej oprawie, no i będą też zestawy wypasione, limitowane. Z pudłami, kośćmi, grafikami Waszymi w podręczniku, kartami postaci w bloczku, zakładkami. I numerem (mamy pomysł, jak go zrobić :) ). 

Jest też szansa na Fortunę w specjalnym woreczku :) 

Bo bohaterowie nie umierają (jak widzieliście w aktualizacji nr 17), oni tylko potrzebują czas na przegrupowanie. 

Winnica rodziny Boratius
Autor Piotr Ramel Koryś, loch z One Page Dungeon. 

Bogaty kupiec, Elpenius Boriatus, wynajmuje bohaterów do oczyszczenia
jego rodzinnej winnicy z ghuli, podejrzewa swojego konkurenta, iż on 
podrzucił zgniłe mięso, które zwabiło te monstra.

Obiecuje udział w sprzedaży win, no i całkiem spore wynagrodzenie. Cóż na to drużyna? 

I kolejna recenzja! Miłego czytania!

Jak pisaliśmy, będziemy rozwijać linię Zaginionych Światów, między innymi dodatkiem  z przygodami i lochami. Jedną z przygód już pokazaliśmy, kolejną mamy gotową (i podamy w przyszłym tygodniu), a dziś zapowiedź kolejnej - Sanktuarium Królowej Ciszy

Wieki temu, gdzieś w Królestwie Bezkresnych Piasków, żył prawy i surowy namiestnik, którego imienia nie pamiętają najstarsze kroniki. Namiestnik miał piękną żonę, Lafizę,  o której urodzie krążyły opowieści po całym Archipelagu. Żona kochała przede wszystkim tych, którzy gotowi byli poświęcić jej swoją uwagę, a gdy jej nie otrzymywała, ogarniał ją gniew. W końcu namiestnik zrozumiał, co dzieje się pod jego nieobecność. Wówczas nakazał służbie, by niewiernej kobiecie obcięto język, oszpecono twarz i uwięziono w pałacu pełnym luster, by każdego dnia musiała na siebie patrzeć. Jej wszystkim służącym też wycięto języki, żeby nikt z nią nie mógł rozmawiać. W plotkach poddanych namiestnika nazwano ją Królową Ciszy, gdyż zakazał on wypowiadania jej imienia, po czym, czując się zhańbiony,  popełnił samobójstwo. 

Mówi się, że duch kobiety do dziś krąży po labiryncie korytarzy i w akcie zemsty gotowa jest zdradzić, gdzie jej mąż skrył niewysłowione bogactwa.

I nowy potwór z Zaginionych Światów: 

Mięsożerne rośliny

W niektórych częściach świata drapieżnikami na szczycie łańcucha pokarmowego nie są wilki, wielkie koty, orki, ludzie, tylko po prostu rośliny. Wśród tych roślin są nie tylko zwykłe rosiczki czy dzbaneczniki – część wygląda jak ogromne paprocie, pnie drzew albo olbrzymie kwiaty lilii Gdy poczują zdobycz, ich odnogi poruszają się z zadziwiającą prędkością, wciągając ofiary w nagle odsłonięte paszcze wypełnione ostrymi jak brzytwa zębami.

Kostki wytrzymałości: 3k6 (11 PW)

KP: 13

Atak: +3 do trafienia, 1k8 obrażeń (zęby)

Światopogląd: Neutralny

PD: 100

Uwagi:

Trująca: każdy ugryziony przez morderczego kwiatka musi wykonać rzut obronny przeciwko truciźnie albo otrzyma podwojone obrażenia od ataku,

Ukorzeniona: drapieżna roślina posiada ruchome kwiaty, pędy, gałęzie, witki i podobne odnogi, które mogą się poruszać, aby przyciągnąć ofiarę do jej głównej paszczy, ale roślina jest nieruchoma i zakorzeniona w jednym miejscu.

Zadziwiająca szybkość: drapieżne rośliny mają inicjatywę 12

Po pierwsze: Wyprawa za Mur! Trafiliśmy na okienko z papierem w drukarni, w której mamy opłaconą zaliczkę. Dlatego skorzystamy z okazji i wydrukujemy obydwa gotowe już podręczniki do „Wyprawy za Mur” – na razie w miękkiej oprawie, ponieważ drukarnia nie ma kartonu na twardą. Ponieważ nie chcemy zawieść naszych wspierających, wszyscy czekający na dodatki w twardej oprawie otrzymają od nas w prezencie (wysyłka na nasz koszt!) egzemplarze „Wyprawy w nieznane” i „Bohaterów starych i młodych” w oprawie miękkiej. Osoby, które opłaciły tylko jedną przesyłkę i cały czas czekają na podręcznik podstawowy dostaną go przy okazji (jedną sztukę, wersję z ilustracją okładkową Igi). Kiedy będziemy w stanie wyprodukować podręczniki w twardej oprawie - wyślemy Wam wszystkie pozostałe dodatki, w tym „Wyprawę w nieznane” i „Bohaterów starych i młodych” w twardych oprawach. No i oczywiście ostatni z dodatków, „Niebezpieczeństwa tutaj i tam”, ale to rozumie samo przez się.

Tak, dodatki w miękkiej oprawie dostajecie od nas w prezencie, w ramach rekompensaty. Nie chcemy, abyście czekali w nieskończoność, aż drukarnia będzie w stanie wykonać zamówienie.

Między czasami, kiedy kosmiczne byty czczone przez Varendrys rozpoczęły kosmiczny konflikt, a wielki kataklizm stworzył Zaginione Światy, wtedy, kiedy nasi przodkowie byli prymitywnymi dzikusami, działy się rzeczy, o których się nikomu nie śniło. Nadnaturalne, pradawne rody szlacheckie z ludu Varendrys rządziły wszystkimi krainami tego, co teraz nazywamy Krainami Stu Mórz. Siedzibą ich imperium był wielki archipelag, którego wyspy oświetlał blask miast pełnych okrucieństwa I rozpusty. Przez trzy tysiące lat ci nadludzie I ich demoniczne sługi wykorzystywali wszelkie bogactwa ziemi, niewolili mieszkańców ziem według własnego widzimisię, a każdy opór niszczyli.  Zdominowali żywioły, by były na ich skinienie, a smoki, by były ich wierzchowcami. Czarnoksiężnicy Varendrys potrafili wyczarować rzeczy niezwykłe, ale również niewyobrażalne. Potrafili też podróżować po wielu planach multiwersum.

Nic dziwnego, że sięgnęli zbyt głęboko. Ogarnięci pychą, Varendrys próbowali układać się z istotami zbyt plugawymi oraz zbyt wynaturzonymi nawet dla ich mocy. W ciągu jednej nocy trzęsień ziemi, niewyobrażalnego gniewu oceanów, nadnaturalnych burz i tsunami, lądy zaginęły w otchłani planety, a dumni Varendrysowie zginęli pod spienionymi falami cz też potokami lawy. W otchłań zabrali niespotykane bogactwa przepiękne damy oraz przystojni notable, wojownicy worpalną broń a czarodzieje swoję księgi. Tablice ich praw spisane na każdym znanym metalu czy kamieniu i w każdym znanym ludowi Varendrys językum a także tworzone z tych samych materiałów posągi ich bogów - wszystko to zostało poukrywane pod czterema stronami świata nowego kontynentu.

 Ale ludzie, niepozorni, barbarzyńscy i zniewoleni, uczyli się od swoich panów w ciągu tych długich pokoleń bycia pod jarzmem Pradawnych. Rozproszeni po nowych wyspach i kontynentach nowego świata, zaczęli budować własne miasta, królestwa, a potem imperia. Niezliczone tychże państw ludzkich powstawały i upadały od początku panowania człowieka.

Od pięciuset lat wyspiarski naród Jundarru ze swoim ogromnym, niemożliwym do zdobycia miastem, wywiera wpływ na świat i panuje nad Stu Morzami. W tej metropolii ludzie z każdej strony świata są tolerowani, a nawet mile widziani, a wszystko ma swoją cenę. Tutaj wysłannicy odległych królestw są przyjmowani przez cesarza Jundarru i jego doradców, towary z dalekiego wschodu są sprzedawane obok niewolników z barbarzyńskiego zachodu, a piraccy książęta odziani w jedwabie, atłasy i srebrne zbroje spotykają się i targują z otyłymi, aż niemożliwie udekorowani złotem oraz drogimi kamieniami kupcami. Wszystko tu się opłaca, poza uczciwością. Ale tej cnoty w Jundarrze znalezienie jest równie proste, co igły w stogu siana. 

 W salach niezliczonych karczm wielkiego miasta, w łaźniach dzielnicy kupieckiej i przed ołtarzami tysięcy bogów gromadzą się gotowi na wszystko poszukiwacze przygód. Ucztują, przechwalają się i snują plany. Każdego dnia nowe drużyny wyruszają na wyprawę, która ma im zapewnić fortunę i chwałę!

Królestwo Bezkresnych Piasków

Wszechmocny Bóg-Król Bezkresnych Piasków rządzi imponującym terytorium, sięgającym tak daleko na południe, iż Jundarrczycy mówią, że w rzeczywistości nie ma ono końca. Miliony mieszkańców Królestwa żyją, wychodzą rano w pole, zginają karki w trudzie i znoju pracy, a nawet umierają zgodnie kaprysami swojego władcy, czczonego przez nich jako jedyne bóstwo tej krainy.

Choć państwo to jest ogromne, posiada tylko jedna strukturę, którą faktycznie można nazwać miastem – wielki port leżący na skraju Południowego Kontynentu. Nad miastem góruje potężna piramida schodkowa – siedziba Boga-Króla, a zarazem jego największa świątynia, gdzie wcielone bóstwo zasiada na Bazaltowym Tronie.

 W piramidzie tej mieszkają liczne żony władcy, jego potomstwo oraz przyboczna gwardia wojowników-eunuchów, którzy przysięgli chronić swego pana za wszelką cenę. Za murami stolicy znajduje się wiele rozległych kompleksów rolnych rządzonych przez dzieci Boga-Króla. Zwyczajowo po śmierci władcy jedno z nich zostaje mianowane przez kapłanów Królestwa nową boską inkarnacją.

  Królestwo posiada wielką flotę i całe legiony wojowników, a jego wpływy na południowych morzach są prawie tak silne jak wpływy samego Jundarru. Oba narody żyją w pokoju, przede wszystkim z powodu obopólnych korzyści płynących z kontaktów handlowych. Młody Imperator po przejęciu panowania nad Jundarrem otrzymał od Boga-Króla berło ze złota i lapis lazuli, a w zamian podarował mu tysiąc niewolników.

Dziś mamy dwie sprawy. Jedną znajdziecie w komentarzu do aktualizacji. 

Kosmiczna Wieczna Wojna

Istnieje, tuż poza zasięgiem rozumu zwykłych śmiertelników, ciągła i doniosła walka pomiędzy siłami Prawa i Chaosu.  Te dwa „byty” i starcia między nimi są powodem wszelkiego instnienia. Śmiertelnicy, nie zdający sobie z wiecznej wojny sprawy, płyną z nurtem losu. Ale niektórzy z nich decydują się stanąć po jednej ze stron kosmicznego konfliktu, stając się wojownikiem Prawa, Chaosu czy też Neutralności.  

Takie postacie często otrzymują od swoich kosmicznych patronów różne przymioty. 

Doskonałość Praworządności 

Postacie muszą mieć Praworządny światopogląd, aby posiadać ten przymiot. Czempioni Praworządności działają z doskonałością i czystością sił Prawa. Postać może wydać jeden Punkt Fortuny, aby automatycznie odnieść sukces w teście umiejętności. 

Wieczny Wojownik 

Postacie muszą być Neutralnego światopoglądu, aby pozyskać ten przymiot.  Postać ta zawsze będzie walczyć w kosmicznych zmaganiach. 

Jeśli postać zginie, gracz może stworzyć nową postać z taką samą liczbą punktów doświadczenia z takimi samymi przymiotami. Nowa postać może nawet dzielić niektóre wspomnienia i cechy osobowości starej postaci.

 Mutacja Chaosu 

Postać musi być Chaotycznego światopoglądu, aby posiadać ten przymiot. Zauważony przez siły Chaosu bohater został przez nie spaczony i otrzymał wspomagającą go mutację. Oczywiście, mutacja zdradza jego światopogląd, przez co ludzie mogą od niego stronić, a siły Prawa atakować. Poniżej znajdziecie przykłady tego przymiotu, ale oczywiście w grupie możecie wymyślać podobne mutacje. 

• Nogi bestii - z kozimi, kangurzymi lub insektoidalnymi nogami, postać postać może prześcignąć każdego zwykłego człowieka i zyskuje +2 do do wszelkich rzutów związanych z bieganiem, tańcem lub skakaniem. 
• Skrzela – Postać posiada widoczne na szyi i pod pachami skrzela, dzięki temu może oddychać pod wodą. 
• Rogi – postać posiada rogi kozła, barana czy jelenia, dzięki temu może ubóść przeciwnika zadając mu 1k6 + poziom postaci obrażeń. 
• Wampir energetyczny - postać ma dziwny, trupi wygląd. Kiedy przebywa wśród ludzi podczas dnia, w nocy odzyskuje jeden PW. Osoby otaczające wampiryczną postać podczas dnia, nie odzyskują PW podczas odpoczynku 
• Skóra Chaosu – dzięki skórze pokrytej runami chaou, czy też skórze kamiennej, metalicznej albo pokrytej łuskami, postać ma premię +1 do KP. 
• Dziwny wzrok - dzięki dziwnie zabarwionym, zwierzęcym lub ogromnym oczom, postać może widzieć w każdym świetle.

Dodaliśmy obiecaną Księgę Bohaterów, czyli dodatkowe, napisane przez Polaków, pakiety przygód i postaci, dwie przygody i kilka, a może i kilkanaście zahaczek na przygody (np gotowe lochy, czy lochy ze wstępami, niedługo pokażemy taki loch). 

Okładkę zrobił Radosław Jaszczuk. 

Oto Podwodna Biblioteka Akistris. Krótki do rozegrania loch do Zaginionych Światów, pokazujący między innymi nowych przeciwników, ale też 3 nowe moce!  Wygenerowany przez One Page Dungeon, z pomysłami Kornela Bielawskiego i Piotra

Korysia

Ale to nie wszystko, planujemy jeszcze takie lochy publikować, do tego, obu autorów Biblioteki napisze dodatek do Zaginionych Światów, który będzie w druku jako dokup! Będzie tam kilka podobnych miejsc, a również przynajmniej po 10 Pakietów Postaci i Pakietów Przygód! 

Pytacie nas, jak duża jest zgodność mechaniki Wyprawy za mur i Zaginionych Światów?  A jeśli mechanika jest identyczna, to co da Wam posiadanie Zaginionych światów, jeśli macie już WzM?

Mechanika "Zaginionych Światów" i "Wyprawy za Mur" jest dokładnie identyczna. Co nie jest jakieś bardzo zaskakujące, bo to gra OSR i używa prawie identycznych zasad, jak wszystkie gry tego nurtu, czyli reguł starego D&D. W niej również znajdzie pakiety postaci, pakiety przygody, zaklęcia, sztuczki i rytuały. Ma jednak zupełnie inny charakter, naśladuje bowiem klasyczne dzieła fantasy młodzieżowej takich autorów, jak Ursula K. LeGuin, Susan Cooper, J.R.R. Tolkien czy Lloyd Alexander.

Niniejsza gra opowiada o nieustraszonych śmiałkach zbrojnych w magię i miecze, którzy poszukują chwały i bogactwa. Tymczasem postaci w Wyprawie za Mur to młodzi ludzie u progu dorosłości. Gra toczy się w okolicach ich rodzinnej wioski, gdzie bohaterowie muszą powstrzymać najazd złośliwych goblinów, pomóc sąsiadom, poznać sekrety Ukrytego Królestwa a czasem odeprzeć najeźdźców z dalekich stron.

Ale wszystkie materiały do obu gier są całkowicie kompatybilne i pomimo różnic w tematyce MG i gracze mogą bez żadnego wysiłku używać pakietów postaci, czarów i wszystkich innych zasad. Więc owszem - część materiału się pokrywa, bo podręcznik musi też działać niezależnie od "Wyprawy za Mur", ale jest w nim całkiem sporo nowych elementów.

 Najważniejsza zmiana w samych podstawowych regułach polega na tym, że w "Zaginionych Światach" rozpoczyna się grę na 2 poziomie.

 To, co się natomiast różni to oczywiście klimat i te elementy, które go tworzą. W "Zaginionych Światach" są inne rasy, inne przymioty, inne czary, inne potwory, inne magiczne przedmioty - nie wszystkie oczywiście, ale dość. Nie gra się też w wiosce, ale w wielkim mieście, w podręczniku są więc zasady wspólnego przygotowywania takiej gry, przykładowy setting (poniżej), obszerniejsze reguły kosmicznej walki między Prawem i Chaosem (która w "Wyprawie za Mur" ma charakter drugorzędny, ale w inspirowanej między innymi Moorcockiem fantasy barbarzyńskiej staje się zasadnicza). Są zasady toczenia bitew i żeglowania po morzach.

 Najważniejszą inspirację dla Zaginionych Światów stanowią opowiadania o Conanie Roberta E. Howarda, cykl Lankhmarski Fritza Leibera i saga o Wiecznym Wojowniku Michaela Moorcocka – zwłaszcza części, których bohaterami są Elryk i Corum. Ale nie zapomnieliśmy też o pracach Clarka Ashtona Smitha i Rogera Zelaznego – oraz wpływie, który na opowiadania magii i miecza wywarł cykl mitów Cthulhu H. P. Lovecrafta.

Takie źródła pozwoliły nam przyjąć kilka podstawowych założeń:

Świat wydaje się młody. Są na świecie miejsca „cywilizowane”, gdzie kupić można pyszne jedwabie, odpocząć w zaciszu łaźni i posłuchać wierszy największych poetów, nie ma ich jednak wiele. Znakomita większość świata jest niezbadana i niezamieszana, nie brak więc obszarów gdzie siłą można założyć własne królestwo.

Świat jest prastary. Tak naprawdę jednak świat jest starszy, niż to się mieści w głowie. Pojawiały się w nim i upadały niezliczone cywilizacje, po których zostały tylko zrujnowane świątynie i zapomniane piramidy. Ba, nim w ogóle pojawili się ludzie, władały nim inne, obce istoty, które pady ofiarą własnej dekadencji i nikczemności.

Świat to nie wszystko. Rzeczywistość bohaterów nie wypełnia całego kosmosu – po prawdzie, nie ma wielkiego znaczenia. Nie brak innych światów i planów egzystencji, składających się na wielkie multiwersum. Niektórzy śmiałkowie przekraczają granice światów, przeżywając przygody w zupełnie nowych realiach.

Prawo i Chaos. Multiwersum rządzą dwie przeciwstawne siły, których nie pojmie żadnej ludzki umysł. Naturą rzeczy jest wieczne zmaganie między Prawem i Chaosem, często ucieleśnianym przez rozmaite bóstwa i duchy. Bohaterowie, którzy ciążą ku któremuś z tych biegunów rychło zaczną brać udział w kosmicznych zmaganiach.

Magia jest rzadka i groźna. Magowie i kapłani paktują z siłami, których człowiek znać nie powinien i których należy unikać, a prawdziwi znawcy arkanów czarnoksięskich trafiają się bardzo rzadko i zwykle są bezbrzeżnie nikczemni. W Zaginionych Światach nie ma magicznych uniwersytetów, magii codziennego użytku i sklepów z eliksirami życia.

Fortuna i przygoda. Bohaterowie opowiadań magii i miecza są wiecznie niespokojni i głodni przygód. Chcą zobaczyć świat, uczestniczyć w jego sprawach i, co najważniejsze, zgromadzić fortunę. Tu nie ma miejsca dla osób pragnących żyć w spokoju. Postacie muszą pożądać skarbów i chwały! Każdy bohater Zaginionych Światów powinien pragnąć przynajmniej tych dwóch rzecz i nie może siedzi bezczynnie, czekając aż przygoda sama się przytrafi.

Lecz to wciąż bohaterowie. To powiedziawszy, wciąż chcemy tworzyć opowieści o postaciach, które są w gruncie rzeczy „dobre” – i, w przeciwieństwie do niektórych krytyków, uważamy za takich bohaterów i Conana, i Elryka. Żaden nie jest rycerzem w lśniącej zbroi, który zawsze postępuje słusznie, koniec końców zachowują się jednak przyzwoicie, ratując przy tym sytuację. Conan pożąda skarbów a potem królestwa, i dopuszcza się niejednego łajdactwa, ale przy tym ratuje mnóstwo ludzi przed śmiercią. Elryka dręczy pech, będący często skutkiem jego złych wyborów, ale koniec końców toczy epicką walkę z bóstwami chaosu, którym kiedyś zaprzedał duszę. Postaci w naszej grze chcą się oczywiście wzbogacić i pewnie nie są aniołkami, ale kiedy trzeba, powinny zachować się jak na bohaterów przystało.

 A tu obiecany przykładowy setting do Zaginionych Światów i innych historii.  Krainy Stu Mórz są tu opisane jedynie w ogólnych zarysach, ale jest to zamierzone; celem naszej gry nie jest dostarczenie bogactwa szczegółów, historii i geografii ale naszkicowanie zarysów świata, w którym Mistrz Gry i Gracze stworzą niesamowite przygody w klimacie magii i miecza.

 Dlatego też, w niewiarygodnie wielkim mieście Jundarr, opisaliśmy tylko główne dzielnice i kilka kluczowych miejsc. Dzięki temu możecie wprowadzić jeszcze wiele szczegółów, postaci niezależny i lokacji, związanych z Pakietami Postaci,  Jak napisaliśmy w rozdziale „Rozgrywka”, założeniem jest, że wszystkie postacie z Zaginionych Światów trafiły przed grą do wielkiego miasta; jeśli używasz naszego, opisanego dalej, przykładowego settingu, tym wielkim miastem jest właśni Jundarr.

 Podobnie reszta świata jest podana tylko w ogólnych zarysach. Podaliśmy kilka rywalizujących lub współpracujących ze sobą królestw i imperiów Stu Mórz, tak jak i parę interesujących lokacji. Reszta jest pozostawiona Graczom i Mistrzowi Gry, to Wy zapełnicie je detalami, które Wam będą pasować!

 Mapy Jundarru i Zaginionych Światów są zaprojektowane właśnie pod takie założenia rozgrywki. Na tych mapach jest mnóstwo miejsca, aby grupa mogła odcisnąć na nim swoje ślady podczas przygód, a wiele wysp i lądów to terra incognita i tylko od Bohaterów zależy, czy je zbadają. Zaginione Światy pozwalają MG rozpocząć grę z jak najmniejszą krzątaniną i przygotowywaniem sesji, przez co ma gotowy świat magii i miecza, który wszyscy przy stole powinni uczynić swoim własnym.

 Świat jest ogromny, przez co jest na nim wiele białych plam, czekających aż drużyna je zapełni życiem. MG może dodawać wyspy, miasta, a nawet całe narody, gdzie tylko zechce. Polecamy, aby powstały dwie wersje map Jundarru i świata. Jedna z sekretami, które zna tylko Mistrz Gry, a drugą podarować graczom – jako przedmiot w ich grze, zaznaczając, że jest to mapa znanego świata, czyli, że nie każda wyspa, państwo czy morze nie musi się na niej znajdować, bo nie są jeszcze poznane i nazwane.

Jutholm

Na mroźniej północy leży Jutholm. Tę górzystą krainę zamieszkują giganci dwukrotnie przewyższający wzrostem ludzi. Wiecznie głodni, co jeszcze wzmaga ich porywczą naturę, szybko znajdują powód do bitki. Ale, o dziwo, na swojej ziemi chętnie witają wszelkich wędrowców – zapewne dlatego, że to dzięki nim poznają wieści ze świata i legendy z odległych krain. 

Olbrzymy żyją w grupkach złączonych więzami rodzinnymi i zamieszkują gargantuiczne domy wykute w kamieniu. Klany często toczą między sobą wielopokoleniowe wojny, choć przyczyny konfliktów dawno zaginęły w mrokach historii.

Imperator Jundarru rozkazał swoim ludziom schwytać rodzinę gigantów, ponieważ marzy mu się wystawienie ich na arenie w roli gladiatorów. Ponieważ do tej pory nikomu się to nie udało, imperator rozważa zatrudnienie profesjonalnych najemników.   

Olbrzym

Nasze olbrzymy to nie tyle rywale bogow z legend wikingow, ile szczegolnie straszni rozbojnicy. Mają więcej siły niż rozumu, mierzą po trzy metry wzrostu i dbają wyłącznie o zaspokajanie kaprysow: żarcie, odpoczynek i hulankę. Słyną jako miotacze ogromnych głazow, ktorymi rzucają w złości i dla zabawy, pławią się w pochlebstwach, łatwo je przekupić złotem i napitkiem – o ktore zresztą chętnie będą walczyć.

Kostki wytrzymałości: 8k10 – 55 PW

KP: 16

Atak: +8 do trafienia, 2k8 – maczuga

Światopogląd: dowolny

PD: 1,200

Uwagi:

• Miotane głazy – olbrzym potrafi rzucić kamieniem na ogromną odległość, zadając 2k6 obrażeń, jeżeli trafi.

Dziś dwie sprawy:

• Wyprawa za Mur. Kości i koszulki mają być do 6 tygodni, Sakiewki są, a Majkosz ma plan na zakończenie wszystkiego w ciągu miesiąca. Liczymy na to. Ramel chce też do końca lutego przetłumaczyć przykładowy setting oraz albo moce albo bestiariusz.
• Recka oraz pierwszy z wpisów dlaczego Wyprawa za Mur a Zaginione Światy to naprawdę inne historie:

Through Sunken Lands to kolejna gra od Flatland Games, wydawnictwa odpowiedzialnego za Beyond the Wall, chyba całkiem nieźle przyjętej gry wydanej także w Polsce dzięki GRAmel Books.

Założenie gry jest następujące: ma w sposób szybki i nie wymagający dużego nakładu pracy zaprowadzić nas w świat klasycznych przygód fantasy, gdzie wojownicy, czarodzieje i łotry szukają przygód, chwały i bogactw. O ile Wyprawa za Mur dotykała scenerii lokalnej, baśniowej, tak Sunken Lands zbliża się bardziej ku wrażeniom wykreowanym choćby przez Roberta Howarda. Już na samym początku dostajemy wskazówkę: to gra osadzona w nurcie Sword&Sorcery: starożytne zło kryjące się w ciemnych świątyniach, barbarzyńcy zdobywający tron siłą swych ramion, krew dla boga krwi i tak dalej. Na tym etapie mam już pewne wrażenie z tyłu głowy: nie lasy pełne wróżek i elfów, a nieprzyjazne pustynie i gryzący piach, naszyjniki z czaszek i siedliska węży.

Kolejnym ciekawym wyróżnikiem gry jest położenie pewnego nacisku na zmagania wielkich, kosmicznych sił reprezentujących trzy kategorie: Chaos, Porządek i Równowagę. Postać Gracza może stać się częścią tego odwiecznego konfliktu, co wiąże się zarówno z obietnicą potęgi, jak i rezygnacją ze szczęścia i spokojnego życia. To zaś generuje opowieści, gdzie stawka jest wysoka: o ile w Wyprawie za Mur chodziło o los naszych przyjaciół i rodzinnego Domu, tak tutaj rozstrzygać się mogą losy nie tylko świata, ale i innych, równoległych planów. A jeśli to nas nie interesuje, to zawsze przecież te starożytne świątynie i grobowce można plądrować w imię bogactw. Bo o ile opowiedzenie się po którejś z wielkich stron jest pewnym pomysłem na grę, w podręczniku wspomina się jedną istotną rzecz: Bohaterowie nie są ani dobrzy, ani źli. Są BOHATERAMI, to prawda, ale swoje mają za uszami. Czasem są egoistyczni, czasem chciwi, ale zawsze gdzieś trochę pomogą potrzebującym.

Mechanika

Jeśli znacie Wyprawę za Mur, przyswojenie mechaniki Through Sunken Lands nie będzie dla Was problemem. Rdzeń zasad jest dokładnie taki sam i w tekście odnajdziemy praktyczne powielone podstawy. Nie znaczy to, że wszystkie zasady są takie same. Postaci Graczy już na starcie są całkiem potężne, potężniejsze od młodzików z Wyprawy za Mur. Sugeruje się, żeby postaci zaczynały grę na 2. poziomie, co implikuje nieco wyższe statystyki i żywotność. Ponadto postaci mogą wyróżniać się dodatkowymi cechami (Traits), dającymi im dodatkową przewagę w czasie gry. Owych cech jest całkiem sporo i podzielono je na kategorie. Podoba mi sie zamysł, że część z nich dostępna jest jedynie dla przedstawicieli którejś ze wspomnianych wielkich sił.

Kolejną nowością jest mechanika prowadzenia bitew: na sucho wydaje się ona stosunkowo prosta. Poprzez odpowiednie działania Bohaterowie mają wpływ na losy bitwy i zdobywając określone punkty, mogą ustrzec się przed porażką nawet jesli dowódca dał ciała. Po bitwie walczące strony - w zależności od wyników - wybierają z listy tzw. Sukcesy i Porażki, czyli ukonkretyzowane cele, jakie udało się zrealizować. Oznacza to, że w trakcie kampanii wojennej, nawet jeśli uda nam się zwyciężyć daną bitwę, przeciwnik może zdobyć kontrolę nad jakimś terytorium albo wziąć jakiegoś dowódcę do niewoli.

Inną „nowością” jest zastosowanie rozwiązania z niektórych innych gier nurtu OSR, w których Punkty Doświadczenia zdobywa się nie tylko za osiagnięcia, takie jak pokonywanie przeszkód, czy rozwiązywanie problemów, ale też przez czysto zbytkowe wydawanie złota. Podoba mi się takie hybrydowe podejście, bo to dodatkowy impuls i motywacja do pakowania się w przygody.

Setting

Gra ma swój z lekka zarysowany setting. Proponuje się, by Bohaterowie zaczęli w Jundarr, wielkim i tętniącym życiem mieście. Mamy do dyspozycji jego mapę i, podobnie jak w przypadku Wyprawy za Mur, Gracze będą uzupełniali ją szczegółami - Bohaterami Niezależnymi i ciekawymi lokacjami.

Do wypełnienia treścią jest nie tylko mapa miasta, ale też całego settingu składającego się z wielu porozrzucanych wysepek. Podręcznik dostarcza nam szczątkowego opisu poszczególnych krain/królestw: jest, rzecz jasna Jundarr, a także kupieckie Wolne Miasto Larsur, Imperium Allonii zbudowane na pracy niewolników, czy skute lodem Jutholm, gdzie żyją giganci i spadkobiercy Pradawnych (Eldritch), którzy niegdyś rządzili światem.

Opis całego settingu, co dla mnie bardzo ważne, nie jest ciężkostrawny. Jest raptem zarysowany. Na tyle luźno, byśmy mieli dużą swobodę wypełniania świata detalami, ale wystarczająco konkretny, by nie poruszać się w nim całkowicie po omacku.

Po takim ogólnym zarysie trudno spodziewać się jakiejś szczególnej oryginalności - tak naprawdę o tym, jak Zaginione Krainy bedą wyglądały, decydować będzie nasza sesja zero, w trakcie której Gracze, jak wspomniałem wcześniej, będą dodawali settingowi wyjątkowego sznytu. No ale to już powinniście wiedzieć, prawda?

Parę słów na koniec

Po lekturze Through Sunken Lands and Other Adventures jestem bardzo zadowolony. Lubię podręczniki, które nie przyprawiają mnie o ból głowy. Podobnie jak Wyprawa za Mur, otrzymujemy tutaj lekką i szybką mechanikę oraz narzędzia do szybkiego kreowania przygód i postaci. Owszem, można zrobić sobie Bohatera w klasyczny sposób, ale dostępne na koniec pakiety postaci i przygód robią dobrą robotę i, jak mi się zdaje, są pewnym wyróżnikiem na tle innych tytułów. A jest z czego wybierać, bo klasy postaci zdają się bardzo oryginalne. Wśród nich znajdziecie takie perełki, jak Barbarzyński Zdobywca (The Barbaric Conqueror), Licencjonowany Łotr (The Licensed Rogue), czy Złodziej Zaklęć (The Spell Thief). Od samego początku zatem, dzięki mnogości tabel, nasze postaci będą się wyróżniać na tle innych, każda będzie na swój sposób wyjątkowa i aż mnie nosi, by zrobić sobie parę postaci do szuflady.

Uważam, że Through Sunken Lands świetnie uzupełnia się z Wyprawą za Mur. Więcej, obie te gry można łączyć! Komplementarność obu tytułów daje poczucie całości i obiecuje mnóstwo długich godzin gry. Mam ogromną nadzieję, że wydanie polskiej edycji przez GRAmel Books się powiedzie. Polecam!

RPG po 30, Kornel Bielawski

https://rpg30plus.blogspot.com/2022/01/a-za-murem-zaginione-swiaty.html

(Zachowaliśmy oryginalne nazwy, ponieważ nie wszystko jeszcze mamy przetłumaczone).

Najpotężniejszą i najbardziej oddaloną od Jundarru krainą zachodu jest Allonia, wpływowe i śmiertelnie groźne cesarstwo zbudowane na pracy i cierpieniu niewolników. Wojownicy Allonii, noszący charakterystyczne czarne hełmy, często w poszukiwaniu łupów przemierzają świat na swoich wielkich statkach.

Władczyni cesarstwa – Szmaragdowa Królowa – rzadko opuszcza bazaltowe mury swego posępnego pałacu. Kiedy jednak to robi, jej twarz pozostaje skryta pod wysadzaną diamentami, przerażającą maską demona Chaosu. Niektórzy spekulują – wyłącznie szeptem – że Królowa naprawdę nie jest śmiertelniczką, ale wcielonym demonem, mogącym siać niewyobrażalną grozę na ziemiach wokół Stu Mórz. Centrum Allonii stanowi długa, wąska wyspa, bogata zarówno w pola uprawne, jak i gęste lasy. W stolicy znajdują się świątynie okrutnych bogów i największe na świecie rynki niewolników. Również poza centralną wyspą znajdują się liczne terytoria, nad którymi władzę sprawuje Szmaragdowa Królowa. Wypełniają je latyfundia i fortece niegodziwych właścicieli niewolników. Każda z tych posiadłości otoczona jest wielkimi połaciami ziemi uprawnej, dzięki czemu Allonianie regularnie eksportują niezliczone ilości zboża na wschód.

Iga przerobiła Sririzz'rish, Władczynię Ryb. Czyżby to była jedna z ostatnich Pradawnych, którzy rządzili światem, kiedy ludzie i inne rasy były jeszcze dzikusami? 

Jeszcze bez numerowania - cyferki są malowane dopiero po ukończeniu

Ta będzie dla wojownika, zamiast czarnego będzie metal i krew. 

Wczoraj przybliżyliśmy imperia ryboludzi i obiecaliśmy statystyki. Oto najczęściej spotykani ryboludzie - Łupieżcy. 

Łupieżcy z głębin
Większość plemion ceni sobie wyłącznie siłę oręża. Samice i samce uzbrojone w śmiercionośne trójzęby i włócznie, łączą się krwiożercze rejzy, grabiąc ludzkie wioski, statki i sąsiadujących z nimi wrogie plemiona podwodnego ludu. 
Kostki wytrzymałości: 1d8 (5 HP)
KP: 14
Atak: +1 do trafienia, 1k8 – trójząb, +1 do trafienia, 1k6 - włócznia
Światopogląd: Chaotyczny
PD: 20
Uwagi:
• Dwa światy – Ryboludzie potrafią oddychać powietrzem i wodą

Dziś zabierzemy Was pod wodę. Ale nie bójcie się, tam też czai się przygoda! 

Na wschodzie od Jundarru znajduje się Ocean Ryboludzi. 

Tajemniczy, wciąż słabo poznani  ryboludzie żyją w licznych plemionach pod całą powierzchnią Stu Mórz, ale dwa największe królestwa tej rasy znajdują się na wschodzie. Imperia Kwall i Zardruk toczą odwieczną wojnę – nie tylko między sobą, ale również z ludźmi zamieszkującymi wybrzeże przy ich siedzibach.

Oba podmorskie ludy wyznają te same bóstwa – władających wodami żywiołaków oraz dziwnych bogów i boginie Chaosu. Na szczycie panteonu zasiada Sririzz'rish – Władczyni Ryb.

Religia doprowadziła do niekończącej się wojny między imperiami, które spierają się o dogmaty wiary i właściwy sposób służenia bóstwom. Od wieków armie obu królestw przejmują graniczne miasta, a także niszczą i odbudowują świątynie, przy okazji walcząc o ukryte w głębinach zasoby. 

Kilka ludzkich królestw na wschodzie zawarło sojusze

z jednym lub drugim imperium. Te państwa nie tylko zostały wybawione od straszliwych najazdów wodnego ludu, ale także mogą z nim handlować, wymieniając ludzkie ozdoby i innego rodzaju towary na wielobarwne idole wyrzeźbione z koralu i rzadkie rośliny spotykane wyłącznie na dnie oceanu. Pozostałe ludy zamieszkujące wschód nie mają tyle szczęścia, ich statki i przybrzeżne osady często cierpią przez gniew podwodnych imperiów.

Jak jesteście ciekawi, to jutro pokażemy Wam statystyki takiego ryboludzia-wojownika! 

Dziś startujemy z nowym cyklem - przedstawiać będziemy Wam opisy różnych miejsc, które możecie odwiedzić w Zaginionych Światach. Od Jundarru po cztery strony świata... i nie tylko! Do tego też przedstawimy religie Stu Mórz, no i to, co barbarzyńcy lubią najbardziej - coś, co może bohaterów za... znaczy to, co bohaterowie spotkają na swoich drogach. 
I pamiętajcie - to są ramy, na których Wy budujecie Wasze przygody! 

Jundarr: Miasto Niewiarygodne!

Położona przy naturalnej przystani na najbogatszej wyspie świata metropolia Jundarr zapiera dech swoją wielkością, ba – brakuje rąk do pracy, żeby miasto samo się wykarmiło i oporządziło! Dlatego niezliczone imperialne statki – wojenne i handlowe – codziennie dostarczają do portu ziarna z południa, rzadkie przyprawy i tkaniny ze wschodu oraz dzikich, acz silnych i pięknych niewolników z zachodu. Zagraniczni kupcy, handlarze i poszukiwacze przygód przemierzają doki, oferując mieszkańcom jeszcze więcej towarów – a także różne, czasem podejrzane, interesy. Dzięki tym źródłom Jundarr cały czas się rozwija – niczym żyjący organizm. 

Jundarrem i przynależnymi mu ziemiami rządzi Imperator. Obecnie jest nim dwunastoletni chłopiec o imieniu Junarius XXIV. Młodzieniec objął tron siedem lat temu, gdy jego ojciec i matka zaginęli podczas rejsu po Wewnętrznych Morzach. Od tamtego czasu Jundarr jest zdany na łaskę chciwych dożów, zaborczych arcykapłanów oraz wyniosłych lordów, a wszyscy oni knują, aby zdobyć władzę – prawdziwą lub urojoną.

Miasto szczyci się populacją ponad trzech milionów duszyczek. Ale to tylko szacunki, bo nikt nie potrafi tego sprawdzić – zbyt wielu rachmistrzów miejskich zaginęło w szemranych dzielnicach.

Gwardia Imperatora, która obsadza mury i patroluje ulice, pilnując pokoju na swój – bardzo surowy – sposób, liczy około dwadzieścia tysięcy ludzi, reszta mundurowych została rozesłana do innych części świata. Żołnierze jednak, mimo swoich kompetencji, nie są w stanie zająć się większością problemów w mieście rządzonym przez bogatych kupców i rywalizujących ze sobą arystokratów z ich prywatnymi ochroniarzami oraz przez równie potężną Gildię Złodziei, pełną opryszków i zabijaków. W rzeczywistości to te ugrupowania stanowią prawo w niektórych dzielnicach miasta. 

Większość obywateli Jundarru mieszka w blokowcach – budynkach składających się z kilkunastu małych mieszkań, w większości bez okien. Wznoszą się one na wysokość ośmiu lub więcej pięter, choć i tak nie mogą uniknąć smrodu i dymu lamp naftowych oraz palenisk kuchennych. W najuboższych dzielnicach całe rodziny nadal mieszkają w małych, jedno- lub dwupokojowych garsonierach, wydrążonych w kamieniu lub drewnie.

Rzemieślnicy mieszkają we własnych domach, dwu- albo trzypiętrowych, a więc wysokich, ale za to bardzo wąskich. W ich parterach często mieszczą się warsztaty, sklepy albo kramy. Czasem miejsce pracy znajduje się też przed domem – na przykład, gdy chodzi o kuźnię. 

Najbogatsi obywatele mieszkają w luksusowych, otoczonych murem i chronionych przez rodowych pretorian willach, spotykanych w całym Jundarze, ale przede wszystkim – w Wysokim Mieście. 

Miastowi uwielbiają ekskluzywne areny, ale też podejrzane podziemne kręgi, gdzie mogą podziwiać pojedynki na śmierć i życie między gladiatorami i groźnymi zwierzętami, a także walki heretyków czy skazańców. Ale ponieważ mieszkańcy Jundarru nie są barbarzyńcami, równie często spędzają czas w rozsianych po całym mieście teatrach. Tam znani lub pragnący sławy aktorzy grają w sprośnych facecjach, pouczających komediach oraz w rwących za serca tragediach. 
 
Wyszynki w karczmach i tawernach wypełniają tłumy wędrowców, którzy opowiadają niewiarygodne historie, gdy ryzykują swój dobytek w rozmaitych grach. Hazard jest bardzo popularny zarówno wśród rodowitych Jundarrian, jak i napływowych mieszkańców. Można tu zostać bogaczem, ale z równym prawdopodobieństwem można stracić wszystko. 

Do Jundarru przybywają ludzie z czterech stron świata, by handlować na targach, knuć i dysputować na Forum Imperium, ucztować w niezliczonych tawernach, winiarniach i spelunach oraz modlić się do niepojętych sił Prawa i Chaosu na Placu Tysiąca i Jednego Bóstwa. 

Jak pewnie widzicie, tym razem możemy zostawić część grafik, ale oczywiście duo Iga i Jakub przygotują nowe - kolorowe i w sepii lub w kolorze innych grafik z podręcznika głównego. 

W przyszłym tygodniu pokażemy więcej :)