Ostatni ludzie Czarnobyla
Zakończono sukcesem
Kampania wzbudziła
2 reakcji
Opis projektu
Czarnobylska Strefa Zamknięta jest największym opuszczonym obszarem w Europie. W wyniku katastrofy w elektrowni jądrowej skażeniu uległ teren 146 000 km² na pograniczu Ukrainy, Białorusi oraz Rosji z którego przymusowo ewakuowano blisko 200 tysięcy ludzi. W efekcie tylko po stronie ukraińskiej opuszczono 96 miejscowości. Garstka ludzi zdecydowała się powrócić na swą rodzinną ziemię, przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Jak sami mówią: "tu się urodziłam i tu umrę". Było ich blisko 3000, ale do dziś przetrwało tylko kilkudziesięciu.
Nazwano ich samosiołami...
Mamy za sobą już trzy akcje pomocowe, które organizujemy od początku 2017 roku: dwie przeprowadzone zimą w ciężkim śniegu i mrozie sięgającym -20 stopni Celsjusza oraz jedną latem we współpracy z producentem aplikacji Chernobyl VR Project. Poznaliśmy niemalże wszystkich samosiołów i dowiedzieliśmy się czego potrzebują. Znamy ten teren, jak własną kieszeń i wiemy, jak załatwić wszystkie niezbędne pozwolenia - spędziliśmy w Czarnobylu już blisko 250 dni.
☢ Cele naszej akcji ☢
Naszym celem jest zorganizowanie wyprawy pomocowej do Czarnobylskiej Strefy Zamkniętej dedykowanej samosiołom. W tym roku mamy jednak ambitniejsze plany: spędzimy bowiem w Zonie aż 4 dni, a nie 3, jak na poprzednich akcjach. Pozwoli nam to działać skuteczniej, poświęcać każdemu więcej czasu, ale i odwiedzić więcej samosiołów. Dowiedzieliśmy się bowiem o ludziach, którzy mieszkają naprawdę daleko od cywilizacji i NIKT nigdy ich nie odwiedza.
Krótkie założenia akcji:
- Czas wyprawy: 6 dni (w tym 4 dni w Czarnobylu, reszta to dojazdy)
- Auto własne (Land Rover Defender)
- Grupa: 3 osoby
- Co bierzemy: ciepłe rzeczy, narzędzia do napraw
- Co kupujemy na miejscu: żywność, wodę, leki
Pomaganie samosiołom, wbrew pozorom, nie jest skomplikowane. W świecie pozbawionym innych ludzi i sklepów, gdy własne zdrowie zaczyna szwankować, narąbanie drewna na opał jest na wagę złota, nie wspominając o czymś takim, jak zwykłe, ludzkie towarzystwo. Podstawą jest jednak czysta woda oraz żywność: możliwie najwięcej jedzenia, bo z tym największy problem jest zimą. Mamy również od wielu z nich informacje o lekach, jakie potrzebują i chcemy im je dostarczyć.
Cała uzbierana kwota zostanie przekazana na zorganizowanie akcji pomocowej i produkty dla samosiołów, odliczając oczywiście niezbędne podatki, które zgodnie z prawem musimy zapłacić w Polsce. My nie bierzemy z tego tytułu NIC - robimy to w pełni charytatywnie z potrzeby ducha, poświęcając swój prywatny czas. Po prostu pakujemy się i ruszamy w trasę.
☢ Ostatni ludzie Czarnobyla ☢
Samosioły to ludzie, którzy nigdy nie pogodzili się z przymusową ewakuacją zarządzoną po katastrofie w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej. Wrócili do swoich chat nielegalnie, skąd milicja wyrzucała ich wielokrotnie. W końcu jednak dano im spokój. Przywiązanie do ojczystej ziemi kazało im zostać tam, gdzie się urodzili.
Problem jednak w tym, że status samosioła jest prawnie niejasny. Z jednej strony pozwolono im zostać, a z drugiej prawo Strefy zakazuje wydawania pozwoleń na stałe osiedlenie.
Obecnie to osoby w podeszłym wieku - niektórzy z nich radzą sobie lepiej, a inni gorzej, choć tych drugich jest coraz więcej. Po katastrofie żyli oni bowiem w skupiskach, jednak z biegiem lat, kiedy inni umierali, część zostawała sama w opuszczonych wioskach. "Nie ma tu miesiąca bez śmierci" - mawiają często przez łzy. Nam trudno sobie wyobrazić, jak to jest żyć w ginącym świecie, w którym co chwila przychodzą wiadomości, że zmarła kolejna osoba znana im całe życie.
Przez ostatnich kilka lat przeszliśmy przez temat śmierci wielokrotnie. Zbyt wiele, by wszystko opisywać. Tam słowa wiersza "Śpieszmy się kochać ludzi – tak szybko odchodzą" nabierają szczególnego znaczenia. Tak było, na przykład, z 90-letnim Petro Iwanowiczem Melaniczem - wysokim, szczupłym, dostojnym i pracowitym dziadkiem z wioski Otaszew. Pełen humoru opowiadał nam, jak codziennie wypływa łódką na rzekę Prypeć, gdzie łowi ryby, które potem przygotowuje na obiad. Wydawało się, że jest niezniszczalny, a podczas drugiej wizyty już go nie było. Co gorsza, w tej samej wiosce przy życiu została już tylko jedna osoba - głuchoniema babuszka, która nie ma nawet rodziny.
Podobnie z Marią Urupą Adamiwną z wioski Paryszew na wschód od miasta Czarnobyl, która została sama sobie, choć ledwie chodziła. Poznaliśmy ją w trakcie drugiej akcji i chcieliśmy odwiedzić 2 miesiące później - już nie żyła. Ale nie wszyscy mają szczęście umierać tam we śnie. Fiodor Struk z wioski Ilinci w centralnej części Zony zaginął 2 lata temu - wyszedł ze swojej chaty i nigdy nie wrócił, zostawiając w środku nadgryziony chleb i szklankę z wodą. Co się z nim stało? Być może wpadł do studni, a może zaatakowały go wilki.
Tego już nigdy się nie dowiemy
Z wieloma samosiołami dobrze się poznaliśmy i zżyliśmy. Za każdym razem ugaszczają nas tradycyjnym poczęstunkiem z obowiązkowymi ogórkami kiszonymi, słoninką i samogonem (lokalnym bimbrem) - choć sami niewiele mają, to drugiemu człowiekowi nigdy nie żałują. I tak babuszka Maria z wioski Kupowate uznała Krystiana Machnika z Napromieniowani.pl za swojego drugiego wnuka. Nie ma w tym żadnej przesady, ponieważ wspólne zdjęcie ustawiła na półce z fotografiami rodzinnymi.
Natomiast Wasyl z wioski Teremsi na wschodzie Strefy, to nasz przyjaciel. Byliśmy z nim, kiedy wszystko było dobrze; byliśmy, gdy jego żona trafiła do szpitala i byliśmy, kiedy zmarła. Zna nas od dawna, bo jego żonie przywoziliśmy leki na cukrzycę, kiedy jeszcze żyła. Natomiast ciekawa jest nasza znajomość z babuszką Olgą Juszczenko z wioski Łubianka na wschodzie Zony, gdzie żyje samotnie - choć byliśmy u niej już kilkanaście razy, to problemy z pamięcią powodują, że za każdym razem poznaje nas od nowa z czego wynikają zabawne sytuacje. Pamięta jednak jedno - jak uratowaliśmy ją w 2016 roku, gdy doznała udaru słonecznego.
Każdy z samosiołów, to żywa historia. Kto i ilu z nich odejdzie w kolejnym roku? Miejmy nadzieję, że jak najmniej. Czas jest jednak dla człowieka nieubłagany. Opuszczają nas tak, jak kiedyś ludzie opuścili Czarnobyl. 90-letnia babuszka dała nam do przeczytania bardzo wymowny wiersz. Jak mówiła: przeczyta go czasem rano, powspomina, popłacze...
„Czarnobylski ból”
Opustoszały mieszkania i ulice
I nie ma już na podwórkach dzieci
Tylko szepczą cicho drzewa
Gdzie się podziali mieszkańcy? Ludzie, gdzie wy?
Miasto kochane, stało się niemym
Wszyscy odeszli nie pożegnawszy się z tobą
Wybacz nam naszą niepewność
My wrócimy do ciebie, kochane
Przecież nikt nas nigdzie nie wita
I nikt nie rad nam tak, jak ty
Przecież wiesz, że my wszyscy cierpimy
Czekamy na powrót i na twoje ciepło
Żebyś znowu stało się rozmowne
Żeby znowu pełno dzieci
Żebyś było ty nasze, miasto, kochane,
Żeby nie było więcej ciemności
Czy ktoś widział martwe miasto?
To ból serca i duszy
Lepiej żeby nie było tego atomu
Żeby nie było tego strasznego nieszczęścia
Miasto kochane, tyś było tak miłe
Miasto, zapracowane, żywe
Stało się nieszczęście i wszystko się zmieniło
W życiu naszym z tobą.
Stałeś się milczące i niegościnne
Można cię zrozumieć
Wszyscy przecież wyjechali bez pożegnania
A Ty zostałeś wszystko ochraniać.
Dajmy im ten czas, zanim na zawsze odejdą w zapomnienie.
Zachęcamy też do obejrzenia relacji z poprzednich akcji pomocowych.
- Trzecia akcja pomocy (ostatnia):
- Druga akcja pomocy:
- Pierwsza akcja pomocy:
O autorze / Zespół
Jesteśmy Napromieniowani.pl - podróżnikami, eksploratorami, fotografami, ale przede wszystkim ludźmi. Od 6 lat intensywnie eksplorujemy Czarnobylską Strefę Zamkniętą, poznając ją i fotografując nim całkowicie przepadnie. Nasze poczynania w skażonej Strefie możecie na bieżąco śledzić na naszym facebookowym profilu, gdzie zamieszczamy zdjęcia, filmy i masę tekstu a także na różnego rodzaju wykładach na uczelniach i wydarzeniach, walcząc przy tym z mitami jakie obrosły wokół Czarnobyla.
Przede wszystkim jednak niesiemy pomoc tym, o których zapomniał świat. To już czwarta taka duża akcja z naszej strony i mamy nadzieję, że będzie równie udana. Co jednak ważne i wyraźnie to zaznaczamy - pomagamy na bieżąco w trakcie całego roku, nie tylko zimą. Byliśmy bowiem w Czarnobylu już 69 razy.
Aktualizacja #3 02.02.2019
Udało się!
Sukces w tym roku jest podwójny. Nie dość, że udało nam się uzbierać 298% kwoty potrzebnej do zorganizowania akcji, to w dodatku udało nam się odwiedzić prawie wszystkich samosiołów, którzy zostali na zimę w swoich opuszczonych wioskach. Zakończyliśmy właśnie wyprawę pomocową, która trwała 4 dni. Nasz Land Rover był wypchany produktami po sam sufit, pracowaliśmy od rana do nocy, śpiąc po 5 godzin, przemierzając śnieg po kolanach i walcząc z mrozem. Nie było łatwo, ale ważne jest tylko jedno - udało się!
Szczegółowe relacje przedstawimy na dniach.
Komentarze
Aktualizacja #2 05.01.2019
TVN24 napisał o naszej akcji
Gdy tylko ich widzą, ich twarze promienieją. Bo to przyjaciele z Polski. Przejeżdżają setki kilometrów, by im - starszym i schorowanym - pomóc. Narąbią drewna, naprawią to, co zepsute. Przywiozą jedzenie na kilka tygodni i ciepłe rzeczy. A przede wszystkim poświęcą im czas. Bo na co dzień nie mają do kogo się odezwać. Zimą znów ich odwiedzą.
Taki napisał o nas portal TVN24.pl, który jeden ze swoich artykułów poświęcił naszej corocznej akcji pomagania czarnobylskim samosiołom. Opisali w nim charakterystykę problemu, niektóre babuszki oraz podali nawet linka do naszej zbiórki na tegoroczną akcję, co zaskutkowało nagłym przyrostem kilku tysięcy złotych. Mamy już zatem 256% uzbieranej kwoty, co pozwoli nam zorganizować pomoc z dużym nadmiarem, a nawet zostanie coś na kolejne tego typu wyprawy.
Artykuł możecie przeczytać pod tym linkiem: https://www.tvn24.pl/zyja-woko...
Komentarze
Aktualizacja #1 22.12.2018
100% uzbieraliśmy w 20 godzin!
Byliśmy w szoku, kiedy następnego dnia spostrzegliśmy, że mamy już 100% kwoty wymaganej do tego, żeby wyprawa się odbyła. Okazało się, że równe 7 tysięcy padło dokładne 20 godzin od rozpoczęcia zbiórki! To absolutny rekord, ponieważ rok temu potrzebowaliśmy aż 3 tygodni na osiągnięcie podobnego wyniku.
Cieszy nas to niezwykle mocno, ponieważ tej zimy plan jest ambitniejszy. Zamierzamy bowiem spędzić w Strefie nie 3 dni, jak w przypadku poprzednich akcji, lecz 4 dni. Dzięki temu będziemy mogli odwiedzić więcej samosiołów i spędzić z nimi więcej czasu. To ważne, ponieważ z tego wszystkiego, co im przywozimy najbardziej brakuje jednego - kontaktu z drugim człowiekiem.
Oczywiście, zbiórka trwa nadal. Im więcej uzbieramy, tym więcej kupimy produktów dla samosiołów. Po codzienne aktualizacje na temat Czarnobyla i samosiołów zapraszamy na Napromieniowani.pl.
Komentarze
wsparli tylko ten projekt
wsparli więcej projektów
Marta Amanowicz
Wspieracz Anonim
Jolanta BreSma
iwonasu
Madzia Szkoda
Wspieracz Anonim
Wspieracz Anonim
bartek.knapik
Celkarii
Mincia1 Mincia 2
AlpaCzino
Wspieracz Anonim
Mikołaj Pietras
Kamil Konkol
Barbara Walczyk
Wspieracz Anonim
rajki
Piotr Tomica
Anna Rzychoń
Tomasz Prządka
Wspieracz Anonim
Wspieracz Anonim
Wspieracz Anonim
Sebastian Iwasieczko
bronkajoanna
charlessnippy
Wspieracz Anonim
Wspieracz Anonim
Michał Kosiński
Jędrzej Szubert
Honorata Sysoł
Mikołaj Piórkowski
Wspieracz Anonim
Natalia Karwan
Paulina Snopek - Bratek
konrad_fujarski
Wspieracz Anonim
Alciks
Tomi
Ireneusz Bryła
Wspieracz Anonim
Magdalena Mandera
Ania Bąkowska
Jakub Jatczak
Varmit
Wspieracz Anonim
Swistaczka1
plutonekpl
Katarzyna Lasek
Wspieracz Anonim
Pokaż wszystkich.
Ocena
Komentarze
Marta Kopeć Glazacziow
6 lat temu
Kamil Rudnicki
6 lat temuProjekt w sieci
Razem możemy leczyć!